عطر و بوی علفی

هوا فوق العاده است.  این بنده خدایی که میگن ریس اتحادیه زنبوردارانه الان داره تعریف میکنه که آب اینجا تیزه!  میگه بدون تاید و...  پیراهن تو آب بشوری تمیز تمیز میشه!  اگرالان این قابلیت موجود بود که بشه بوها، رو ذخیره کنیم حتما عطر و بوی این لحظه که ترکیبی از 

عالم محضر خداست

این آقای ریوندی چند وقت پیش تو یه مراسمی که کلی خندیدم یه چیزی گفت که هنوز بعد 6 سال هم لحظه هم تم مراسم و هم حتی کسی که کنارم نشسته بود رو در یادم نگه داشته !!

 در عجبم از مردمی که از دیدن جمله این مکان به دوربین مداربسته مجهز است نگران تر می شوند تا  جمله عالم محضر خداست . با لحن صدای علی شریعتی هم گفت . 

امروز این خوندم خیلی بهم چسبید (داخل پرانتز دستکاری خودمه):

هم کار و هم تفریح

بعضی روزها به خصوص آخر هفته ها به خاطر موقعیت شغلی.  توفیق اجباری دارم برای طبیعت گردی. این روزها یه سگی هست که خیلی دلم برده خیلی ماهه میرم نیست یهو میبینم کنار پام واستاده هر جا میرم باهام میاد. جالب تر اینکه سمت یه جایی میرم که بلده خودش زودتر از من میره جلو. حتی بعضی وقتها با دوستان بازی میکنه عین کارتونها یک بار باری میکنه.  الان اومد دوباره پشتم واستاد. ایناهاش. اسم نذاشتم براش. 

تپشهای دل کم حال من

تک‌‌درخت خشک بی پهنای دشت
تشنه ماندی و غروبم کم نگشت
از تن خورشید می ترسم به ناز
میگزارم چادری همرنگ باز 

"دوستت دارم" ساده اما سخت

برایم معما نساز!

با دلت فریاد کن

عشق تنها نیست

عشق ترسو نیست

زندگی مال من است

"دوستت دارم" ساده اما سخت

با دلت فریاد کن پس

شعرام که تو مطلب قبلی گفتم خیلی از این قشنگ تر بود ولی الان بعد 12 سال ذوقم باز شد. دوباره خدا رو شکر

دفتری داشتم که دوستش می داشتم.

دفتری داشتم که هر وقت پشت در خانه بی کلید می ماندم . پاکنویس کاغذهای باطله یا پشت بلیط اتوبوس و حتی کاغذ آدامسی می شد که در زمان معطلی روی آن نوشته بودم . کمی که گذشت ابرو باد و طراحی هایم به آن اضافه شد . همیشه بدون هیچ نگرانی نوشتم از احساسات و امید به آینده . اما یک روز . 

اولین مطلبم

گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. گاهی هم انتشار نظرات خود فرصتی برای نقد و ارزیابی است. نوشتن من از نانوشته هایم و دلگیریهای و دل مشغله هایم است هم برای خودم هم برای هر کسی که علاقه ای به خواندن نانوشته ها داشته باشد. 

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!